(Нібыта пра Беларусь. З "Лірнік вясковы" Уладзіслава Сыракомлі).

ЛІРА МАЯ ТЫ СПЕЎНАЯ! З ЧАРАЎНІЧАГА ДРЭВА,

МУСІЦЬ, ТЫ ЗМАЙСТРАВАНА.

ЛЕДЗЬ ВАЗЬМУ ЦЯБЕ Ў РУКІ, УСЕ, ЯК ЁСЦЬ, ТВАЕ ГУКІ,

І ПЕСНЯЙ Я ЎВЕСЬ ЗАБРАНЫ.

Избранное сообщение

ЗАНАТОЎКІ. ТРАВЕНЬ.

ПАДЗЯЛІЦЦА

КАМЕНТАВАЦЬ ТУТ (уваход праз):

понедельник, 6 февраля 2017 г.

ДЫСАНАНС



 Учора ў праваслаўнай царкве святкавалі памяць Сабору навамучанікаў і вызнаўцаў Царквы рускай. Вось што, як праваслаўнага беларуса, мяне, мякка кажучы, зацікавіла.

Тропарь Собора новомучеников и исповедников Церкви Русской
Днесь радостно ликует Церковь Русская,/ прославляющи новомученики и исповедники своя:/ святители и иереи,/ царственныя страстотерпцы,/ благоверныя князи и княгини,/ преподобныя мужи и жены/ и вся православныя христианы,/ во дни гонения безбожнаго/ жизнь свою за веру во Христа положившия/ и кровьми истину соблюдшия./ Тех предстательством, долготерпеливе Господи,/ страну нашу в Православии сохрани// до скончания века.

 "Страну нашу" - гэта пра што? Калі не памыляюся, свята ўсталяванае ў 2000 годзе. То бок гаворка ідзе пра Расею (іначай было б "страны наши"). Гэта ж бачна и адсюль: 

Кондак Собора новомучеников и исповедников Церкви Русской
Днесь новомученицы Российстии/ в ризах белых предстоят Агнцу Божию/ и со Ангелы песнь победную воспевают Богу:/ благословение, и слава, и премудрость,/ и хвала, и честь,/ и сила, и крепость/ нашему Богу// во веки веков. Аминь.
          
 Зварот да навамучанікаў расейскіх - і ў каноне свята. І вось гэтае суседства (па сэнсу: "Расея - страна наша") вельмі засмучае. Справа не ў малітваслоўях як ёсць. Справа ў тым, што так вымушаны маліцца беларусы, у якіх ёсць свая краіна. І гаварыць пра іншую: "Наша", - звычайная няпраўда. Не чуў, каб тое абмяркоўвалася ў беларускім праваслаўным асяроддзі, але не заўважаць гэтае больш не магу. (Дарэчы, памятаю, раней чуў і больш сур'ёзныя рэчы - наўпроставая малітва (у акафісце) "за державу нашу российскую"). Бо ж гэта небяспечна, улічваючы расейскае "один народ", якое яны транслююць праз інфармацыйныя каналы і на нас. Як звярнуць на гэтае ўвагу беларусаў (праваслаўных, па-першае)? Не ведаю. А вось якасці, здольныя паспрыяць, каб адкрыліся вочы, магчыма бачныя - гэта пільнасць і... шчырасць перад самім сабой. Шчырасць найперш. Каб убачыўшы праблему, не хавацца ад яе, а прызнаць. І каб не падмяняць праваслаўе "россиепоклонничеством".
 

Комментариев нет:

Отправить комментарий